Annemin nünüleri onlar...
Ne vakit Şubat gelse, annem Uludağ'ın ufuklarına dalıp uzaklardaki memleketinin dağlarında gezinir gibi mırıldanır, anlatırdı Kayaçukuru'nun dağlarını; kekik kokarmış, adaçayı, dağ elması, nergis, sümbül kokarmış koskoca Hanönü. Keçilerin ezmediği soğanlarla, oğlakların dişlediği o narin nünülerle kaplı annemin düşleri...
Şubatla beraber patlarmış lale nergis soğanları. Yeri göğü al mor basarmış... "Nünü" derdi memleketinin lalerine annem. Nünü. "Nünüler açmıştır şimdi bizim oralarda." der, derince bir iç geçirirdi inceden. Halâ geçiriyor biliyorum, kışlarını da özledi memleketinin onu da biliyorum...
Ey Kaya Çukuru,
Kim anlatır seni benim anamdan başka kim
Kim anlatır?
Söyle bana Kaya Çukuru
Sen, ben, bizim oğlan
Ha bir de,
Kayalı Sema
Şükrü Çavuş'un ilk göz ağrısı.
|
