Hıdrellez sanatçıları haydi iş başına!
Merak eden için Hıdrellez üzerine sayısız okunacak materyal var. Vaktiyle çok yazıldı, yazmaya da devam ediyoruz…
Yazılı kayıtlarla yetinmeyenler için de sonsuz bir söylence edebiyatı söz konusu ki ucu bucağı belirsiz! Nedense bazı halk kültürü alışkanlıkları hiçbir yazılı kayıt kuyuta girmemiş oluyor. Bu gibi durumlarda sözlü tarih işbaşı yapıp ucu gelmez efsane ve hurafelerle düş dünyamızı işgal ediyor. Gönüllü bir işgaliye!
Çocukluğumuzdan itibaren öykü tadında nice halk söylencesinin gölgesinde yetiştik. Ailemizden olmasa bile, arkadaşlarımızdan, okul ve sokak edebiyatından nice geçmiş zamanın örf ve adetini öğrendik. Kimine inanmak isteyip inandık, kimilerini de çok ilgimizi çekmesine rağmen hurafeler dünyasına iteledik. Ama; her biri dünyamızda var oldular. Kulağımızın duyduğunu duymamış gibi yapamadığımız için halk söylenceleri yaşamın sürekliliği bağlamında önemini hep korudu.
Yetişkin dünyalarımızın çocuk köşeciği hep içimizdeki gizli yerini kutsal emanet gibi sakladı. En naif halimiz olan o köşeciğin kimselere itiraf edemediği nice davranış biçimi bazen bir resim olup çöp adam çizimleriyle dışa vuruldu, kimi zaman bir eşyanın tanzimiyle ortaya çıktı, bazen bir melodinin ritmiyle, renklerle, taşlarla, gül yapraklarıyla…
Hıdrellez sanatçısı olan nice insan var!
Doğada ağaçlar altına, deniz kıyısında kumlara, dere kenarındaki kayalara, evinin bahçe ve balkonunda gül fidanları altına nice mimari çizim ve yerleştirmelerle dileklerimizi arz ediyoruz. Mimarinin yeterli olmadığını düşünüp kağıt kalemle yazıya döküp daha net istek belirtenlere de rastlıyoruz, hatta renkli boyalarla resimler yapıp rengarenk dilek kartları, uçurtmaları filan yapıyoruz...
Yaşama sanatının halleri diyorum bunlara ben. Halk sanatının düşlerle kurulan kendi içindeki dilek öyküleri…
Belki şöyle de diyebiliriz; “Duygu, istek ve dilek imgeleminin sıradan insan enstalasyonları.”
Her insan kendi yaşamının sanatçısıdır diyerek sanatın o erişilmez yanını hafife aldığım sanılmasın. Lakin gerçek sanatçının doğa olduğu bilinciyle doğanın içindeki her şey ile bağ kurabilmişseniz fazla söze hacet yok!
Dileyin isteyin, o size gelecektir. Ha, gelecektir diye oturup beklemeyeceğiz tabi
iki adım atıp yola çıkacak, isteklerimizin önünü açacağız.
Kağıtlar kalemler savulun biz geliyoruz. Dağlar taşlar ulu ağaçlar yol verin Hıdrellez geliyor!
Yazılı kayıtlarla yetinmeyenler için de sonsuz bir söylence edebiyatı söz konusu ki ucu bucağı belirsiz! Nedense bazı halk kültürü alışkanlıkları hiçbir yazılı kayıt kuyuta girmemiş oluyor. Bu gibi durumlarda sözlü tarih işbaşı yapıp ucu gelmez efsane ve hurafelerle düş dünyamızı işgal ediyor. Gönüllü bir işgaliye!
Çocukluğumuzdan itibaren öykü tadında nice halk söylencesinin gölgesinde yetiştik. Ailemizden olmasa bile, arkadaşlarımızdan, okul ve sokak edebiyatından nice geçmiş zamanın örf ve adetini öğrendik. Kimine inanmak isteyip inandık, kimilerini de çok ilgimizi çekmesine rağmen hurafeler dünyasına iteledik. Ama; her biri dünyamızda var oldular. Kulağımızın duyduğunu duymamış gibi yapamadığımız için halk söylenceleri yaşamın sürekliliği bağlamında önemini hep korudu.
Yetişkin dünyalarımızın çocuk köşeciği hep içimizdeki gizli yerini kutsal emanet gibi sakladı. En naif halimiz olan o köşeciğin kimselere itiraf edemediği nice davranış biçimi bazen bir resim olup çöp adam çizimleriyle dışa vuruldu, kimi zaman bir eşyanın tanzimiyle ortaya çıktı, bazen bir melodinin ritmiyle, renklerle, taşlarla, gül yapraklarıyla…
Hıdrellez sanatçısı olan nice insan var!
Doğada ağaçlar altına, deniz kıyısında kumlara, dere kenarındaki kayalara, evinin bahçe ve balkonunda gül fidanları altına nice mimari çizim ve yerleştirmelerle dileklerimizi arz ediyoruz. Mimarinin yeterli olmadığını düşünüp kağıt kalemle yazıya döküp daha net istek belirtenlere de rastlıyoruz, hatta renkli boyalarla resimler yapıp rengarenk dilek kartları, uçurtmaları filan yapıyoruz...
Yaşama sanatının halleri diyorum bunlara ben. Halk sanatının düşlerle kurulan kendi içindeki dilek öyküleri…
Belki şöyle de diyebiliriz; “Duygu, istek ve dilek imgeleminin sıradan insan enstalasyonları.”
Her insan kendi yaşamının sanatçısıdır diyerek sanatın o erişilmez yanını hafife aldığım sanılmasın. Lakin gerçek sanatçının doğa olduğu bilinciyle doğanın içindeki her şey ile bağ kurabilmişseniz fazla söze hacet yok!
Dileyin isteyin, o size gelecektir. Ha, gelecektir diye oturup beklemeyeceğiz tabi
iki adım atıp yola çıkacak, isteklerimizin önünü açacağız. Kağıtlar kalemler savulun biz geliyoruz. Dağlar taşlar ulu ağaçlar yol verin Hıdrellez geliyor!
Aşçı Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGİN
