Bütünün hayrına şükürler olsun
Dün, sabahın sakinliğini kaçırmamak için saat dokuzda denizdeydim. Malum en uzun gün 21 Haziran yaz gün dönümünü denizin içinde kutlayayım dedim. Bir heves mavi sularda süzülüp durdum. Bütünün hayrına sağlık afiyet ve iyi dilek mantramı tekrarlayıp; oh yollar gül çiçek, bir ferah bir sefa eve doğru uçuşuyorum kendimce… 🙏🌺
Kahvaltıyı hazırlarken dolabın kapağını açıp kapadıkça buzdolabında bir tuhaflık hissettim. Peynir yeşillenmeye yüz tutmuş, salatalıklar ılık… Aaa buzdolabı soğutmuyor! Yahu daha yedi yıl olmuştu satın alalı bu dolabı, nooldu ki? Yok yok, bu Haziran gün devriyesinde bir şeyler var yedi yıl önce de yıldırım düşmüştü evimize ve buzdolabımızın motoru yanmış yenisini almıştık Haziran’da. Hem, Haziran’da ne çok insan ölmüştü! Babam da Haziran’da göçmüştü o çok istediği cennete, ışığı bol olsun.
Zaten artık yedi yıllık yapıyorlarmış beyaz eşyaları. Bozulsun ki yenisini alalım; hurdaya çıksın, dünya çöplük olsun! 🥺
Yok öyle yağma! Bu defa servisin başını ütülemeye kararlıyken. Evimizin erkeği duruma el attı ve derin dondurucuyu piknik buzluğuna aktarıp dolabı tamamen boşalttı. Bir süre boş bekletti, sonra abraka dabra büyüsü yapıp akşam saatlerinde beni soğutan bir buzdolabına kavuşturdu. 👏
Tabi, bütün o tamirat işleri yapılırken gözümü kaçırdım hiç mutfaktan yana bakmadım! Fena halde kaygılıydım, çünkü buzluğumda kıymetli ganimetlerim vardı, üstelik ertesi (bugün) gün Salı Pazarıydı, karalar bağlamış kararıp somurtuyordum ki sonuç iyiye bağlandı.
Kara gün kararıp kalmaz derler. Bazı mamacıklarım fire verdi, bir kısmını bazı birileri için saklıyordum tattırmak hevesiyle, olmadı! Derin dondurucuya çok fazla öte beri doldurmayacakmışım onu bir kez daha anladım... Başka şeyler de anladım, bir arkadaşımın düşleri yitirme konusundaki yazısı üzerine düşündüm epeyce. Düşlerimizin tamamını yitirmemiz değilse de, bazılarını çoktan yok edip değiştirdiğimiz, başka düşlere yer açtığımız bir gerçek.
Şahsım olarak dünyayı kurtarma düşümden vazgeçeli çok oldu! Yaş ilerledikçe dünyanın kurtarılacak bir yer olmadığını fark ediyor insan. Dünya yaşanılacak yegâne evimiz, bizden kurtarılmayı beklemiyor ki! Efendice yaşayın üzerimde diyor anlayana… Evet, gölge etmeyelim yeter. O kendini temizlemeyi hepimizden iyi beceriyor. Azıcık safra çıkarıyor azıcık sallıyor yağıp gürlüyor hoop pür-i pak. Sen yan müsilajına döne döne.
Dünkü gündönümü beni iyice savurup döndürmüşken içimi de dökeyim dedim. Bugüne bin şükür. 🙏
Kahvaltıyı hazırlarken dolabın kapağını açıp kapadıkça buzdolabında bir tuhaflık hissettim. Peynir yeşillenmeye yüz tutmuş, salatalıklar ılık… Aaa buzdolabı soğutmuyor! Yahu daha yedi yıl olmuştu satın alalı bu dolabı, nooldu ki? Yok yok, bu Haziran gün devriyesinde bir şeyler var yedi yıl önce de yıldırım düşmüştü evimize ve buzdolabımızın motoru yanmış yenisini almıştık Haziran’da. Hem, Haziran’da ne çok insan ölmüştü! Babam da Haziran’da göçmüştü o çok istediği cennete, ışığı bol olsun.
Zaten artık yedi yıllık yapıyorlarmış beyaz eşyaları. Bozulsun ki yenisini alalım; hurdaya çıksın, dünya çöplük olsun! 🥺
Yok öyle yağma! Bu defa servisin başını ütülemeye kararlıyken. Evimizin erkeği duruma el attı ve derin dondurucuyu piknik buzluğuna aktarıp dolabı tamamen boşalttı. Bir süre boş bekletti, sonra abraka dabra büyüsü yapıp akşam saatlerinde beni soğutan bir buzdolabına kavuşturdu. 👏
Tabi, bütün o tamirat işleri yapılırken gözümü kaçırdım hiç mutfaktan yana bakmadım! Fena halde kaygılıydım, çünkü buzluğumda kıymetli ganimetlerim vardı, üstelik ertesi (bugün) gün Salı Pazarıydı, karalar bağlamış kararıp somurtuyordum ki sonuç iyiye bağlandı.
Kara gün kararıp kalmaz derler. Bazı mamacıklarım fire verdi, bir kısmını bazı birileri için saklıyordum tattırmak hevesiyle, olmadı! Derin dondurucuya çok fazla öte beri doldurmayacakmışım onu bir kez daha anladım... Başka şeyler de anladım, bir arkadaşımın düşleri yitirme konusundaki yazısı üzerine düşündüm epeyce. Düşlerimizin tamamını yitirmemiz değilse de, bazılarını çoktan yok edip değiştirdiğimiz, başka düşlere yer açtığımız bir gerçek.
Şahsım olarak dünyayı kurtarma düşümden vazgeçeli çok oldu! Yaş ilerledikçe dünyanın kurtarılacak bir yer olmadığını fark ediyor insan. Dünya yaşanılacak yegâne evimiz, bizden kurtarılmayı beklemiyor ki! Efendice yaşayın üzerimde diyor anlayana… Evet, gölge etmeyelim yeter. O kendini temizlemeyi hepimizden iyi beceriyor. Azıcık safra çıkarıyor azıcık sallıyor yağıp gürlüyor hoop pür-i pak. Sen yan müsilajına döne döne.
Dünkü gündönümü beni iyice savurup döndürmüşken içimi de dökeyim dedim. Bugüne bin şükür. 🙏
Aşçı Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGİN
