Karabiber Ağaçları

Foça'nın bütün sokakları karabiber ağaçlarıyla bezelidir. Deniz kenarları, yolların ortasındaki adacıklar, evlerin önleri... Okaliptus ağaçlarıyla yarışırcasına dizilmişler ana yolların iki yanına, çeşme başlarına, çimlerin üstlerine... Foça poyrazının, insana dinginlik veren tatlı esrikliği içinde okşarlar yanağınızı.
Karabiber ağacının dalları olanca yeşilliği, baharatıyla, pembesi alı yeşiliyle, güneşiyle efsunlar sizi ilk bakışta. Hele de Foça'nın poyrazına denk geldiyseniz nasıl da salınır o dallar tüm parfümüyle...

Aylardan Aralık; Öğlen saatlerinde Foça'da bir karabiber ağacının altında güneşleniyoruz. Fazla söze gerek yok, şair en güzelini söylemiş yıllar önce.

Karabiber

İzmir'de bir ağaç gördüm
Adı karabiberdi karabiber
Yaprağının ucunu ısırdım
Tadı karabiberdi karabiber.

Bir yaşıma daha girdim
Biber dediğin tuzluğa yaraşır
Fidesi olur fidan olur
Bir çınar boyunda karabiber
İnsanın başı döner

Çiçek mi, meyva mı, tohum mu nedir
Nar tanesi gibi pırıl pırıl
Çingen pembesinden sıcak
Karabiber ağaçlar dolusu
Karabiber sebil
Karabiber salkım saçak

İzmir'de bir ağaç gördüm
Adı karabiberdi
Ya karabiber türküsü Allahım
Necati Cumalı söylerdi
Soba borusu gibi bir sesi vardı
Karabiberim, derdi karabiberim
Candarmalar geliyor kalk gidelim

İzmir'de bir ağaç gördüm
Adı karabiberdi
Benim, avuç içi kadar saksılarda
Asma kütükleri, yeşerten anam
Bu ağacı görse sevincinden ağlardı

İzmir'de bir ağaç gördüm
Adı karabiberdi
Dalını, meyvasını, gölgesini
Getirdi masamıza serdi
Yapraklarını görsen bayılırsın
Bir yazma oyası kadar ince
Söğüt dallarından narin
Saçlarının arasında dolaştığını duyarsın
İncecik biberli ellerin

Bedri Rahmi Eyüboğlu