Çinko tabakta anneanne salatası

Yıllar önce küçük bir çocuken Kayaköy'de anneannemin sofrasında salata yetmezdi bize. Kalabalık otururduk yer sofrasına çünkü. Bahçedeki asma ve incir ağaçlarının hemen yanı başından yarı olmuş çakırlı pembe domateslerden toplar getirirdik yemek vakti.

Öğle sıcağında kurulan o yer sofrasına yüklenen çocukluk anılarım arasındadır o yarı olmuş domateslerin bahçeden aceleyle koparılıp getirilişi ve alel tecel salataya doğranışı. Anneannem çakırlı domatesleri o bombeli tombik elleriyle öyle acele doğrardı ki, sanki lezzet damlacıkları kendiliğinden hücum ederdi çinko sahana! Rahmetlinin kara ekşi ve zeytinyağı şişelerini tutup salataya döküşü bugün bile gözümün önünde... Menengiç ağacının hiç eksilmeyen gölgesine kurulurdu yer soframız. Hey o günlerin çocukluk tatları, odun dumanına karışan yaz tatillerim, yufka ekmekli, taze buz gibi kuyu suyu içtiğimiz zamanlar...

Biter mi anıların gölgesi, su dersin kuyunun serinliği gelir aklına, kuyu dersin kuyubaşının çınarları su çıkrığı derken, salatanın suyuyla özleşen esmer yufka ekmeğinin yaz öğlesi özlemiyle tutuşursun az biraz!

Ne lezzetliydi o tam kızarmamış boğumlu domateslerin salatası. Ama, İlla ki çinko yada bakır sahanlar içinde...