Evler üşüse de Sonbahar üşümez
Asmanın o çınarımsı kocaman yaprakları bahçe kapısından itibaren önüm sıra halı olmuşlar. Üç gün önceki fırtına ortancaları ve akşamsefalarını da eğip bükmüş hepsi yerlerdeler, tohumları hep yola saçılmış. Nedense akşamsefasının kara tohumlarını fare dışkısına benzetirim.
Elimle diktiğim mandalina da dallarında öyle ağırlaşmış ki güzelim ağaç raşitizme tutulmuş gibi şekil değiştirmiş. Yoktuk bir süredir buralarda. Ateş kırmızısı gülüm deli uzantılarla komşu bahçeye kol atmış. Kuruyan gül yaprakları ıslak konfetilere dönüşüp evin merdivenlerine yapışmış.
Titrek bir hüzün tüm sessizliğiyle kollarını açmış beni beklermiş meğer!
Ev yabanıl elbiselerini kuşanmış uzak akraba gibi resmi bir çizgiyle aramıza mesafe koydu önce, sonra o nemli havanın tanıdık kokusu şöyle bir yalayıp geçti. Yemek kokmayan ev yaşamıyor. Hemen bir badalan fasulye oturtayım ocağa derken bizim sokağın Tülübaş’ının miyavlamasıyla nerede kalmıştık duygusu Acele Bacı imdadıyla yapıştı yakama. Elektrik şartelini açtık mı, sular akıyor mu, of her yer nasıl da tozlu… Ah be Tülübaş bu yıl üçüncü yavrulaman, bıkmadın be kızım! Nasıl bir dürtü bu sendeki analık? Hiç bilmediğim benden uzak olan!
Tülübaş ve diğer sokak şürekâsının mama kavanozuna uzandı elim, o da limonlukta bıraktığım gibi öylece duruyor. Oysa sıradanlaşmaya fırsat bulamamış ne çok şey hayatımızdan geçip gitti…
Değil değil, hazan hüznü değil bu. Sonbahar, sahil kasabalarına geç gelir. Henüz hava ılık, son kısa pantolonlular hala ortalıkta cirit atıyor, üşümeler için çok erken bak ki ruhlar üşümesin.
16 Ekim - Edremit Körfezi / Aşçı Fok
Elimle diktiğim mandalina da dallarında öyle ağırlaşmış ki güzelim ağaç raşitizme tutulmuş gibi şekil değiştirmiş. Yoktuk bir süredir buralarda. Ateş kırmızısı gülüm deli uzantılarla komşu bahçeye kol atmış. Kuruyan gül yaprakları ıslak konfetilere dönüşüp evin merdivenlerine yapışmış.
Titrek bir hüzün tüm sessizliğiyle kollarını açmış beni beklermiş meğer!
Ev yabanıl elbiselerini kuşanmış uzak akraba gibi resmi bir çizgiyle aramıza mesafe koydu önce, sonra o nemli havanın tanıdık kokusu şöyle bir yalayıp geçti. Yemek kokmayan ev yaşamıyor. Hemen bir badalan fasulye oturtayım ocağa derken bizim sokağın Tülübaş’ının miyavlamasıyla nerede kalmıştık duygusu Acele Bacı imdadıyla yapıştı yakama. Elektrik şartelini açtık mı, sular akıyor mu, of her yer nasıl da tozlu… Ah be Tülübaş bu yıl üçüncü yavrulaman, bıkmadın be kızım! Nasıl bir dürtü bu sendeki analık? Hiç bilmediğim benden uzak olan!
Tülübaş ve diğer sokak şürekâsının mama kavanozuna uzandı elim, o da limonlukta bıraktığım gibi öylece duruyor. Oysa sıradanlaşmaya fırsat bulamamış ne çok şey hayatımızdan geçip gitti…
Değil değil, hazan hüznü değil bu. Sonbahar, sahil kasabalarına geç gelir. Henüz hava ılık, son kısa pantolonlular hala ortalıkta cirit atıyor, üşümeler için çok erken bak ki ruhlar üşümesin.
16 Ekim - Edremit Körfezi / Aşçı Fok
Aşçı Fok
Nurdan ÇAKIR TEZGİN
