Foça dedikleri maşallahlık bir kıyıcık…

Ocak ayı girdi mi çıka gelir Foça’nın pelikanları, ahalinin kuğuya benzettiği akça pakça duruşlarıyla gelip salınırlar Küçükdeniz’in kucağında. Karabataklar ve martılarla oynaşırlar, Foçalılarla yarenlik ederler gün boyu. Taze sardalye veren balıkçıların ardı sıra dolaşır karınlarını doyururlar, zemheride gelip cemreleri beklerler… Havaya düşünce ilk cemre, vaktidir deyip gitmenin kanat çırparlar uzaklara. Onlar bunu hep yaparlar, gelirler ve giderler…

Foça dedikleri maşallahlık kıyıcık, insanları güneşten mayışık, sandalyeler meydana çoktan ilişik, görmesinler iki ışık, herkes denizine aşık…